Rys historyczny

Historia

Iwonicz Zdrój jest największym i najstarszym uzdrowiskiem w województwie podkarpackim, od lat przyciąga uwagę kuracjuszy nie tylko z Polski, ale i z całej Europy.
Lecznicze walory występujących tutaj wód mineralnych opisał już w 1578 roku Wojciech Oczko, nadworny medyk Stefana Batorego. Wtedy też zaczęto zwracać uwagę na doskonały klimat uzdrowiska.

W XVII wieku zakład zdrojowy cieszył się dużą popularnością w kraju i za granicą. O walorach leczniczych kurortu i jego osobliwościach pisano w ówczesnej Europie przypisując wodom mineralnym wręcz cudowne właściwości.

W XVIII stuleciu w wyniku ogólnego upadku kraju zmniejszyło się zainteresowanie starym uzdrowiskiem, a z czasem Iwonicz popadł w całkowite zapomnienie.

Dynamiczny rozwój, który nastąpił w XIX wieku, zawdzięcza Iwonicz swoim właścicielom – hrabiom Załuskim, którzy budując w pięknym parku pierwszy zakład kąpielowy i pensjonaty nadali mu charakter europejskiego kurortu. W dwudziestoleciu międzywojennym Iwonicz stał się bardzo popularny wśród bywalców „wód” i taki pozostał do dziś.

Poddany troskliwej opiece konserwatorskiej urzeka pięknem architektury Starego Pałacu, Starych Łazienek, Pijalni Wód Mineralnych, Domu Zdrojowego, Białego Orła i innych budynków. Równocześnie w początku lat osiemdziesiątych oddano do użytku jeden z najnowocześniejszych w Polsce Zakład Przyrodoleczniczy, który stworzył możliwość korzystania z wszystkich rodzajów zabiegów uzdrowiskowych.

Iwonicz Zdrój jest prężnie działającym i nadal rozwijającym się ośrodkiem sanatoryjno – wypoczynkowym, który dzięki ograniczonej rozbudowie nie stracił swoistej atmosfery i uroku.

Obecnie corocznie leczy się i wypoczywa w uzdrowisku około 50 tys. osób.